اختلال شخصیت نمایشی چیست؟

اختلال شخصیت نمایشی (هیستریونیک) (HPD) یک وضعیت سلامت روانی است که با احساسات شدید، ناپایدار و یک تصویر مخدوش از خود مشخص می شود. کلمه «هیستریونیک» به معنای «دراماتیک یا نمایشی» است.

برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی، عزت نفس آنها به تایید دیگران بستگی دارد و از احساس واقعی خود ارزشمندی ناشی نمی شود. آنها تمایل زیادی برای جلب توجه دارند و اغلب برای جلب توجه رفتاری چشمگیر یا نامناسب دارند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک اغلب متوجه نمی شوند که رفتار و طرز تفکر آنها ممکن است مشکل ساز باشد. اختلال شخصیت هیستریونیک یکی از گروهی از شرایط به نام اختلالات شخصیت «خوشه B» است که شامل رفتار نمایشی و نامنظم است.

اختلال شخصیت نمایشی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلال شخصیت نمایشی معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 شروع می شود.

زنان و افرادی که در بدو تولد به آنها زن اختصاص داده می شود (AFAB) بیشتر از مردان و افرادی که در بدو تولد مرد هستند (AMAB) با اختلال شخصیت هیستریونیک تشخیص داده می شوند، اما محققان فکر می کنند که مردان و افراد AMAB ممکن است کمتر تشخیص داده شوند.

علائم و نشانه های اختلال شخصیت چیست؟

معیارهای تشخیص اختلال شخصیت نمایشی مستلزم رعایت پنج (یا بیشتر) از رفتارهای مداوم زیر است:

ویژگی اصلی اختلال شخصیت هیستریونیک نشان دادن احساسات و تمایلات جنسی بیش از حد و سطحی برای جلب توجه به خود است.

فرد مبتلا به اختلال شخصیتی ممکن است:

بسیاری از افراد برخی از این ویژگی ها را دارند اما همچنان قادر به عملکرد طبیعی هستند و اختلال شخصیت ندارند. اختلال شخصیت یک الگوی بلندمدت از رفتار، تفکر و عواطف است که باعث ناراحتی فرد یا اطرافیانش می شود و عملکرد فرد را در زندگی روزمره دشوار می کند.

• وقتی در مرکز توجه نیستند، احساس قدردانی یا افسردگی کنند
• احساسات کم عمق و در حال تغییر سریع داشته باشند.(احساسات سطحی و زودگذر)
• نمایشی باشند و از نظر احساسی بسیار بیانگر، حتی تا حدی که دوستان و خانواده را در جمع شرمنده کنند..
• دائماً جذاب و معاشقه باشند.
• بیش از حد به ظاهر فیزیکی اهمیت دهند.( استفاده از ظاهر فیزیکی برای جلب توجه)
• از ظاهر ظاهری خود برای جلب توجه با پوشیدن لباس های رنگی روشن یا لباس های آشکار استفاده کنند.
• با بسیاری از افرادی که ملاقات می کنند، رفتار جنسی نامناسب داشته باشند، حتی زمانی که آنها جذب آنها نشده اند.
• ساده لوح باشند و به راحتی تحت تأثیر دیگران، به ویژه افرادی که آنها را تحسین می کنند، قرار بگیرند.
• فکر می کنند که روابط آنها با دیگران نزدیکتر از آنچه که معمولا هستند است(در نظر گرفتن روابط صمیمی تر از آنچه واقعا هستند)
• در حفظ روابط مشکل دارند، اغلب در تعامل با دیگران جعلی یا سطحی به نظر می رسند.
• به ارضای فوری نیاز دارند و خیلی راحت خسته یا ناامید می شوند.
• به طور مداوم به دنبال اطمینان یا تایید باشند.

چه چیزی باعث اختلال شخصیت می شود؟

اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت هیستریونیک، یکی از ناشناخته ترین شرایط سلامت روان است.

مطالعاتی که در مورد اختلالات شخصیت هیستریونیک و سایر اختلالات شخصیتی انجام شده است، عوامل متعددی را شناسایی کرده است که ممکن است منجر به ایجاد اختلالات شخصیتی هیستریونیک یا سایر اختلالات شخصیتی شود:

ژنتیک: اختلال شخصیت هیستریونیک معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود، بنابراین دانشمندان فکر می کنند ممکن است یک پیوند ژنتیکی (ارثی) وجود داشته باشد.

آسیب های دوران کودکی: کودکان ممکن است با آسیب هایی مانند کودک آزاری یا مرگ یکی از اعضای خانواده کنار بیایند که بعداً در بزرگسالی ممکن است در زندگی آنها مخل یا مشکل ساز باشد و به بخشی از یک اختلال شخصیت تبدیل شود.

سبک‌های فرزندپروری: کودکانی که سبک‌های فرزندپروری را تجربه می‌کنند که محدودیت‌ها ندارند، بیش از حد زیاده‌روی یا ناسازگار هستند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک باشند. علاوه بر این، والدینی که رفتار جنسی نمایشی، نامنظم، فرار یا نامناسب از خود نشان می دهند، فرزندان خود را در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار می دهند.

اختلال شخصیت نمایشی چگونه تشخیص داده می شود؟

شخصیت در طول رشد کودک و نوجوان به تکامل خود ادامه می دهد. به همین دلیل، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً تا سن 18 سالگی فرد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک را تشخیص نمی دهند.

تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت نمایشی، می‌تواند دشوار باشد، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت فکر نمی‌کنند مشکلی در رفتار یا طرز تفکرشان وجود داشته باشد.

هنگامی که آنها به دنبال کمک هستند، اغلب به دلیل شرایطی مانند اضطراب یا افسردگی به دلیل مشکلات ایجاد شده توسط اختلال شخصیتی مانند طلاق یا روابط از دست رفته است و نه خود اختلال.

از آنجایی که فردی که مشکوک به اختلال شخصیت هیستریونیک است ممکن است از رفتارهای خود آگاهی نداشته باشد، متخصصان سلامت روان ممکن است بخواهند اطلاعاتی را از خانواده و دوستان فرد جمع آوری کنند.

اختلال شخصیت هیستریونیک چگونه درمان می شود؟

در بیشتر موارد، افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک (HPD) باور ندارند که رفتارهایشان مشکل ساز است. آنها همچنین تمایل دارند که احساسات خود را اغراق کنند و از روال عادی متنفرند، که پیروی از یک برنامه درمانی را دشوار می کند. با این حال، اگر افسردگی که احتمالاً با از دست دادن یا یک رابطه شکست خورده همراه است تا مشکل دیگری ناشی از تفکر و رفتار آنها باعث ناراحتی آنها شود، ممکن است به دنبال کمک باشند.

روان درمانی (گفتار درمانی) : به طور کلی درمان انتخابی برای اختلالات شخصیت هیستریونیک یا سایر اختلالات شخصیت است. هدف از درمان این است که به فرد کمک کند انگیزه ها و ترس های مرتبط با افکار و رفتار خود را کشف کند و به فرد کمک کند تا ارتباط مثبت بیشتری با دیگران برقرار کند.

انواع روان درمانی که ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک مفید باشد عبارتند از:

گروه درمانی: این نوعی از روان درمانی است که در آن گروهی از افراد با هم ملاقات می کنند تا مشکلات خود را با هم زیر نظر یک درمانگر یا روانشناس شرح دهند و به بحث بگذارند. گروه درمانی ممکن است برای افراد مبتلا به HPD مفید باشد، به خصوص اگر با سایر افراد مبتلا به HPD باشد. این می تواند به افراد مبتلا به HPD کمک کند تا رفتار خود را در آنها مشاهده کند.

روان درمانی روان پویشی: این نوع درمان بر ریشه های روانشناختی پریشانی عاطفی تمرکز دارد. از طریق خود بازتابی و خودآزمایی، فردی که تحت درمان قرار می گیرد، به الگوهای رابطه مشکل ساز در زندگی خود نگاه می کند.

روان درمانی حمایتی: هدف این نوع درمان بهبود علائم و حفظ، بازیابی یا بهبود عزت نفس و مهارت های مقابله ای است. روان درمانی حمایتی شامل بررسی روابط و الگوهای واکنش یا رفتار عاطفی است.

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع درمان ساختاریافته و هدف گرا است. یک درمانگر یا روانشناس به شما کمک می کند تا افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. متوجه خواهید شد که افکار شما چگونه بر اعمال شما تأثیر می گذارد. از طریق CBT، می توانید الگوهای افکار و رفتارهای منفی را بیاموزید و یاد بگیرید که الگوها و عادات فکری سالم تری اتخاذ کنید.

در حالی که در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند اختلالات شخصیتی را درمان کند، دارویی برای افسردگی و اضطراب وجود دارد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک نیز ممکن است به آن مبتلا باشند. درمان این شرایط می تواند درمان اختلال شخصیت هیستریونیک را آسان تر کند.